Remco Campert schreef al voor kranten en weekbladen toen een column nog een cursiefje heette. De actualiteit vormde vaak de aanleiding voor het schrijven, maar de verleiding om commentator of polemist te worden heeft hij altijd weerstaan. Zijn oordelen en meningen, nauwelijks onderdrukte woede- of lachbuien, stileerde hij tot een verhaal.

In Vele kleintjes zijn de verhalenbundels Tot zoens, Eetlezen, Graaggedaan en Het bijzettafeltje bij elkaar gebracht.

'Als Remco Campert een lichtvoetig schrijver is, dan is dat niet bij gebrek aan ernst, maar uit afkeer van zwaarwichtigheid. Hij schrijft liever niet dan een woord te veel, en dat is niet alleen een kwestie van stijl. Hij houdt zich ,aan de zelf waargenomen eigenaardigheden van mensen en dingen, en aan de zelf gevoelde emoties. Nadrukkelijk onthoudt hij zich van een gebruik van woorden dat de schijn wekt verder of dieper te gaan dan de schrijver zelf; die beperking vloeit rechtstreeks voort uit de ernst waarmee hij zijn stiel beoefent.

'Zo schept Campert afstand van de zelfverzekerde clichés waarmee iedereen dagelijks wordt bestookt, maar hij onderscheidt er zich ook mee van schrijvers die vooral door hun bovenpersoonlijke allure ernstig worden genomen.' Aad Nuis in de Volkskrant.

Remco Campert werd in 1929 geboren in Den Haag. In 1991 debuteerde hij als dichter met de bundel Vogels vliegen toch, en in 1961 als romanschrijver met Het leven is vurrukkulluk. Vroegere verhalen zijn gebundeld in Campert Compleet en Campert Compleet Vervolg, zijn gedichten verschenen onder andere in Alle bundels gedichten 1951-1971. Voor zijn werk ontving hij diverse prijzen, waaronder de PC. Hooftprijs.