Alphons van Leeuwen (1936) werd geboren in de Utrechtse arbeiderswijk Abstede in een streng katholiek gezin en maakte als kleine jongen de Tweede Wereldoorlog indringend mee: Abstede lag aan de (nu niet meer gebruikte) spoorlijn en het Maliebaanstation, het huidige spoorwegmuseum.

Zijn toekomst werd bepaald toen zijn vader hem van school haalde om leerling-graveur te worden bij de bekende Utrechtse edelsmidse Brom. Vanuit die bijna horige positie ontwikkelde Alphons van Leeuwen zich in de daarop volgende decennia tot een van de belangrijkste ontwerpers en vervaardigers van religieuze kunst in Nederland. Bij voorkeur ontwierp hij de hele inrichting van een kerk of kapel, maar hij heeft ook vele niet-religieuze kunstwerken op zijn naam staan.

In zijn autobiografie beschrijft hij uitvoerig zijn katholieke jeugd, en vertelt hij hoe hij, na door Brom te zijn ontslagen, in diverse ateliers de meest uiteenlopende technieken onder de knie kreeg. Daardoor was hij steeds meer in staat kunstwerken te maken die direct aansloten bij de vraag van de opdrachtgever. Bijna zijdelings vertelt hij hoe hij daarnaast nog kans zag zich bezig te houden met het van de straat houden van de opgeschoten jeugd.

Een van zijn meest geliefde opdrachten is de inrichting geweest van de Thomaskerk in Huizen, waarbij hij samen met bouwpastoor Jan van Duin de symboliek van de diverse onderdelen van en rond het altaar uitvoerig overwoog en verantwoordde. In een uitvoerige bijlage bij zijn autobiografie geeft hij aan waarom hij de meubels en kunstvoorwerpen maakte zoals hij ze maakte.

Symbolen smeden. Leven en werk van een beeldend kunstenaar verschijnt als deel 27 in de MemoReeks, waarin verhalen uit het katholiek leven te boek worden gesteld.