In De verhalen die we leven beschrijft de auteur een methode voor autobiografische reflectie die als preventie en behandeling breed toepasbaar is in de gezondheidszorg. De westerse samenleving kenmerkt zich door de afname van de invloed van grote verhalen (mythen, religies, filosofieën) op het persoonlijke leven. Er is een grote keuzevrijheid en alle ruimte om te experimenteren met spiritualiteit, gedrag en zelfontplooiing. Ons kleine verhaal, het verhaal dus dat we over ons eigen leven creëren, is daarmee des te belangrijker geworden. Het is een belangrijke bron van identiteit en zingeving. Soms is de rode draad in dit verhaal zoek. Het levensverhaal fragmenteert en stress, angst, depressiviteit en zinloosheid kunnen het gevolg zijn. Op deze momenten kan life-review (autobiografische reflectie) uitkomst bieden. In dit boek wordt een methode voor autobiografische reflectie beschreven dat als preventie en behandeling breed toepasbaar is in de geestelijke gezondheidszorg. De methode is mede gebaseerd op de narratieve psychologie, die het verhaal tot centrale metafoor in de sociale wetenschappen maakt. Ernst Bohlmeijer promoveerde in 2007 op onderzoek naar de effecten van life-review op depressieve klachten en zingeving van mensen in de derde levensfase. Sinds 2011 is hij hoogleraar Geestelijke Gezondheidsbevordering aan de Universiteit Twente. Zijn onderzoek richt zich onder andere op het onderbouwen en evalueren van een persoonsgerichte benadering in de geestelijke gezondheidszorg. Recent publiceerde hij met Gerben Wester hof het boek Psychologie van de levenskunst.