Tot op de dag van vandaag is hier te lande de gedachte blijven bestaan dat Nederland in de tijd van de Republiek in de eerste plaats een maritieme mogendheid was. Met deze opvatting hangt een opvallende ignorering samen van de oorlogvoering te land en alles wat daarmee samenhangt. Als gevolg hiervan zijn een aantal hardnekkige stereotypen ontstaan. Zo was de defensie altijd verwaarloosd, was er voor de verdediging des lands nimmer geld voorhanden, waren de compagnieën nooit compleet en de vestingen vervallen, deugden de officieren niet tenzij zij tot de adel uit de oostelijke provincies behoorden, oefenden soldaten een verachtelijk beroep uit, behoorden zij voorts tot het uitschot van de maatschappij, waren het bovendien nog vreemde huurlingen ook, en was het Staatse leger een riool waarin al dat tuig werd verzameld. Met het bronnenmateriaal als uitgangspunt rekent luitenant-kolonel b.d. dr. H.L. Zwitzer in deze uitgave met dit soort vooroordelen af. Niet alleen wordt nieuw licht geworpen op het functioneren in het algemeen van de krijgsmacht te land tijdens het Ancien Regime, maar ook wordt dieper ingegaan op markante facetten van de 'militie van den staat' zoals het gezag over het leger, de personele samenstelling, de quote, de betaling van het krijgsvolk, het aantal vreemde huurlingen in de Republiek, en het carrièreverloop binnen het officierskorps.