Inleiding in de Gereformeerde Scholastiek, een kennismanking door dr. W.J. van Asselt, T.T.J. Pleizier, P.L. Rouwendal en drs. P.M. Wisse.
De gereformeerde Scholastiek staat op het ogenblik volop in de belangstelling. Ten onzent wordt er vooral in de theologische opleiding in Utrecht door kerkhistorici, godsdienstwijsgeren en dogmatici aandacht aan besteed. De negatieve waardering heeft plaats gemaakt voor een positieve opvatting, waarbij scholastiek niet gezien wordt als verval van de reformatorische positie, maar als het resultaat van een ontwikkeling in de na-reformatorische theologie die aanknoopt bij de Middeleeuwen, de Renaissance en het Humanisme.
Scholastiek wordt gezien als aanduiding van een wetenschappelijke methode volgens bepaalde disputeermethoden en redeneertechnieken. Gereformeerde Scholastiek is een academische vorm van theologiebeoefening uit de periode van de orthodoxie (eind 16e - eind 18e eeuw), die bij de uiteenzetting van theologische leerstukken gebruik maakt van scholastieke methoden en inhoudelijk verbonden is met de gereformeerde belijdenisgeschriften. Voor wie op dit terrein een leek is, zoals ondergetekende, biedt het boek waardevolle informatie. De stand van het onderzoek komt ter sprake, alsmede de invloeden van Aristoteles, Augustinus, de Middeleeuwen en de relatie tussen Reformatie en Humanisme.
In de hoofdstukken 8 t/m 10 wordt een overzicht gegeven van de belangrijkste stromingen en personen uit de tijd van de vroege, de hoge en de late orthodoxie. Het laatste hoofdstuk gaat in op de actualiteit van de Scholastiek. Eerlijk gezegd heeft dit hoofdstuk me weinig bevredigd. De auteur verzet zich tegen de kritiek van hen die menen dat de scholastieke terminologie de bijbelse theologie overheerst. Voor zijn visie beroept hij zich op Voetius en diens interpretatie van Psalm 32:9. Maar juist dat scholastieke bijbelgebruik staat bij anderen onder kritiek. Vervalt de auteur van dit hoofdstuk niet in een cirkelredenering?
Maar deze vraag neemt mijn grote waardering voor dit studieboek niet weg. De wijze waarop de stof gepresenteerd wordt alsmede de toegevoegde leeswijzer maken dit boek echt tot een onmisbare inleiding voor wie thuis wil raken op dit terrein. En tegelijk bleef ik achter met de vraag of je methode en inhoud zo kunt scheiden als hier ten aanzien van de Scholastiek gebeurt. (Theologia Reformata, 1 januari 1999)