'Lieve, lieve jongen laat je gedachten en verlangens de mijne kruisen…,' schrijft Helga Deen op 8 juli 1943 in een brief aan haar vriend Kees. Het zijn haar laatste woorden vanuit kamp Westerbork, vlak voordat zij in Sobibor vermoord wordt.
Helga Deen hield een dagboek bij in kamp Vught, een aangrijpende en ontroerende getuigenis van het dagelijks leven in een concentratiekamp. Ze wordt heen en weer geslingerd tussen liefde en afkeer, tussen wanhoop en optimisme. Plotseling beroofd van alles wat haar vertrouwd was schrijft ze op indrukwekkende wijze hoe ze zo waardig en bezield mogelijk probeert te leven.
Meer dan zestig jaar later zijn Helga's dagboek en brieven teruggevonden in een schooltas, door de zoon van de vriend van wie ze zo hartstochtelijk hield. De internationale pers verzamelde zich in Tilburg toen bekend werd dat het Regionaal Archief Helga Deens nalatenschap in beheer had genomen. Het archief heeft dagboeken en brieven met de uiterste zorg omgeven, historisch onderzoek laten doen en ten slotte het manuscript aan uitgeverij Balans ter publicatie aangeboden. Er dringen zich vergelijkingen op met Anne Frank en Etty Hillesum, maar toch is ondanks wellicht eenzelfde compassie en houding, hier een heel eigen stem hoorbaar: intens, lyrisch, wanhopig, geërgerd, bang soms, maar tot het laatst vitaal.
Dagboek en brieven van Helga Deen werden getranscribeerd en van noten voorzien door Rob Tempelaars. De historicus Ronald Peeters schreef een nawoord over Tilburg en Helga Deen.