De oorlogsverklaring aan Duitsland op 3 september 1939 overvalt de familie in haar buitenverblijf in Bretagne. De Sirenen prikkelen de oorlogsfantasie van de dan zestienjarige, oudste zoon Acé. Het blijft echter rustig. Het gezin keert terug naar Rotterdam en Acé ondergaat weer de routine van het gymnasium. Dan verandert alles door de Duitse inval, het bombardement van Rotterdam en vaders afwezigheid in het onbereikbare Londen. Alleen illusies blijven.
Dankzij hulp van de rederij Van Ommeren komt Acé in de lente van 1943 terecht in de petroleumhaven van Straatsburg. Daar duiken goederen en berichten op, meegekomen met rijntankers van de rederij, bestemd voor Hollandse studenten die zijn tewerkgesteld in de oorlogsindustrie in Zuidwest-Duitsland. Acé zet zich in voor spannende koeriersdiensten. Hij ziet hoe de nazi-top zich kan koesteren in geïsoleerde paradijsjes, terwijl de steden worden platgelegd. Hij komt in de problemen en onderneemt een gevaarlijke vlucht naar Zwitserland.
Acé bereikt begin 1945 Engeland en neemt dienst bij de Koninklijke Marine. Het terugzien van vader botst met de hooggespannen verwachtingen. Het leven in een vrije wereld is moeilijk, totdat, in 1947, de Standard Oil Co. hem in Indonesië stimuleert tot zelfstandigheid. Sympathiserend met het jonge Indonesië, komt hij in keiharde aanvaring met de oud-koloniale mentaliteit. In 1952 wordt hij teruggeroepen naar het Westen.
Het Amerikaanse bedrijf Oppenheimer Casing Co. komt op Acés weg. Na een inwerkperiode te Edinburgh, Londen en Chicago zoekt de Joodse senior vice-president zijn hulp bij het weer opzetten van het bedrijf in Hamburg. Daar ontmoet Acé een nieuw Duitsland, dat gebukt gaat onder een verbijsterend oorlogsverleden.

De auteur publiceerde in 2003: De Holland-Amerikalijn in zwaar weer.