Twee jaar nadat Marcello Mastrolannt de Trevi Fontein In was gelokt, loosde Wim T. Schippers de inhoud van een flesje gazeuse bij Petten In de Noordzee, Fellini's filmbeelden werden door de Italianen begroet alsof Mastrolanni namens hen de daad had verricht. Maar Schippers actie werd bijgezet, na door het aanwezig journaille van Ironisch commentaar te zijn voorzien, in het rariteitenkabinet van ons collectief geheugen! De vraag Ìs of Wim Tì Schippers het anders had gewild; Want hoezo is in december 1962 het storten In het sop van een flesje prik, een culturele gebeurtenis van betekenis ? Het was hooguit een ‘waanachtig oninteressant feit, zoals Schippers zijn werk in die dagen quaskverontschuldigend noemde. Gelukkig zouden er daarna en dat nu al vijfendertig jaar lang, nog vele volgen. Zoals Groucho Marx.nooit lid wilde worderi van een club die een figuur als hijzelf als lid wilde; moet Schippers het rrecht worden gegund zo oninteressant te zijn als hij zich voordoet. Het komt hem dus ook nu hiet toe, bij zijn eerste grote overzichtstentoonstelling; iets van imporrtantie over hem te zeggen. Daar zal hij overigens wel. raad mee weten; “Dat is geen kunst' riep een toeschouwer bij een Fluxus-actie. 'Dat hoort u mij anders ook niet beweren’ ketste hij terug. Schippers zou ook nu de'eerste zijn om elke kwalificatie te ontkennen. Hij is òp.zijn best ais hij verwarring sticht, als hij niet doet-wat men van hem tverwacht en zelfs dat niet…Desondanks en zodoende oefent hij via de massa-media’al decennia lang grote invloed uit: Zijn activiteit heeft een verzameling onvergetelijke momenten opgeleverd en een reeks prachtige, maar veel minder bekende.beelden en documenten. Deze zijn nu voor het eerst samen te ziern, en dat werd hoog tijd. Alleen al‘om te kunnen beoordelen in welke mate die oninteressante feiten in ieders geheugen, verhelderend zijn voor onze collectieve culturele identiteit. Sjarel Ex Directeur Centraal Museum