Julián, een jonge literatuurdocent en aspirant-schrijver, merkt op een avond dat zijn vrouw, Verónica, maar niet terugkeert van haar tekencursus. En dat terwijl hij op haar dochtertje Daniela moet passen.

Het wordt later en later, en hoe langer het duurt hoe meer Julián begint te zweten, begint te fantaseren: stapje voor stapje gaat hij terug in de tijd én loopt hij vooruit op zijn – en Daniela’s – leven zonder Verónica. Het verborgen leven van bomen gaat over die ene nacht, één nacht waarin Julián noch de lezer weet wat er precies gebeurt, gebeurd is, of gebeuren zal, want:

‘Dit is geen normale nacht. Het is namelijk niet zeker of er wel een volgende dag is. Het boek blijft doorgaan totdat zij terugkeert, of totdat Julián er zeker van is dat zij niet meer terug zal keren.’

Waarschijnlijk nog meer dan bij Bonsai verdient Het verborgen leven van bomen het om in één avond, misschien wel in één nacht, gelezen te worden. En wanneer de ochtend aanbreekt, en de lezer het boek dichtslaat, zal hij merken dat niets meer is als een dag eerder.

Alejandro Zambra (1975, Santiago de Chile) wordt beschouwd als de beste Chileense schrijver van de huidige generatie. Hij is dichter en criticus, en doceert literatuur aan de Diego Portales Universiteit in Santiago. Het illustere tijdschrift Granta nam hem op in de lijst van ‘De 22 meest veelbelovende Spaanstalige auteurs’.

Met Bonsai, zijn debuutroman, won hij de Chileense Prijs van de Literaire Kritiek voor de beste roman van 2006, de Prijs van de Chileense Raad van het Boek van 2006 en in de VS een nominatie voor de prijs van de beste vertaalde roman van 2008. Ook in Nederland en België werd het boek bejubeld.

Het verborgen leven van bomen is Zambra’s tweede roman. De internationale pers ontving ook dit boek lovend:

‘De schoonheid van Alejandro Zambra’s werk zit in het ongesprokene dat aan het wankelen gebracht wordt, en in de zekerheid, die ene ware zekerheid, dat niets zeker is.’
Pages à pages