Een volk dat alleen woont - Els van Diggele Sinds de oprichting van de staat in 1948 wordt Israël verscheurd door een diepgaand conflict tussen vromen en seculieren over de joodse identiteit van het land. Deze zogenaamde 'Kulturkampf' heeft min of meer de vorm van een burgeroorlog aangenomen. Het gaat daarbij onder meer om het orthodoxe alleenrecht op zaken als het sluiten en ontbinden van huwelijken, het begraven en het uitvoeren van bekeringen, zaken die uiteindelijk voor een verregaande mate van ontwrichting van de Israëlische samenleving kunnen zorgen. Veel seculiere Israëliërs proberen tegen elke prijs te voorkomen dat Israël in plaats van een 'normale' democratie een reactionaire theocratie zal worden waarin een absolute minderheid onevenredig veel invloed op het dagelijkse leven en de politiek kan uitoefenen. De polarisatie die hiervan het gevolg is, is in Israël zelf nadrukkelijk merkbaar in het leven van alledag, maar heeft in het buitenland nog nauwelijks de aandacht gekregen diede ernst ervan rechtvaardigt. In dit boek probeert de schrijfster de complexiteit van dit binnenlandse probleem te schetsen via journalistieke reportages en interviews met talloze gelovige en niet-gelovige joden, onder wie de opperrabbijn van Israël, enkele Knessetleden en niet-koshere slagers. Dit alles is geplaatst in een historisch kader dat de wortels blootlegt van dit al twee eeuwen bestaande conflict. Uit dit boek, dat met betrokkenheid, maar tegelijk met gepaste distantie is geschreven, blijkt dat het allerminst vaststaat dat Israël over een aantal decennia nog een joodse staat is en om deze redenen zal dit boek ook de komende jaren niet aan actualiteit inboeten. Els van Diggele (1967) studeerde geschiedenis aan de Rijks-universiteit van Leiden en journalistiek aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Israël bezocht zij voor het eerst in 1986 en sindsdien is zij er met grote regelmaat teruggeweest; momenteel woont zij afwisselend in Nederland en in Israël.