In dit boek vertellen 9 vrouwen aan de hand van collages over hun leven in de gevangenis. Ze vertellen hoe ze in de gevangenis terecht zijn gekomen, hoe ze het daar hebben ervaren en hoe de gevangenisstraf hen nog steeds achtervolgt.
Uit hun verhalen blijkt verdriet én kracht. 'Als je jezelf kracht kunt geven: ik kan het, ik red het, geloven andere mensen ook in jou', zo verwoordt Stella haar geloof in een betere toekomst. Daarbij hadden de vrouwen, ondanks hun onderlinge wantrouwen, ook steun aan elkaar. ‘Bajesvriendinnen', zo noemden ze zich.
'Doordat andere vrouwen iets in mij zagen, merkte ik dat ik mezelf onderschatte.'
Jasmin Eweg (1998) is criminoloog. Al jaren zet ze zich in om het isolement van mensen in penitentiaire inrichtingen te doorbreken. Buiten de gebaande paden om bezocht ze vrouwen die al uit de gevangenis waren, maar zich nog steeds in een isolement voelen. Met foto's uit tijdschriften maakten de vrouwen collages over hun leven. Al knippend en plakkend, en met thee en lekkere koeken erbij, vertelden ze hun verhaal. Verhalen die nu, samen met de collages, zijn gebundeld zodat ze betekenis krijgen, en gelezen kunnen worden.
De verhalen zijn stuk voor stuk parels. Vanwege de originele invalshoeken, maar ook omdat verhalen van vrouwelijke (ex)-gevangenen tot nog toe nauwelijks verteld worden. Jasmin Eweg inspireerde de vrouwen om zich uit te spreken en hun ervaringen te delen. Dit boek vraagt om meer aandacht voor vrouwen in de gevangenis en zet aan tot verder kijken dan alleen het delict dat iemand heeft gepleegd.