De familie van Monika komt naar binnen. Wij hebben ons beraden. U moet een jachtgeweer voor opa kopen. Anders wordt het een probleem. Omenyama en zijn delegatie trekken zich opnieuw terug. Na het overleg geeft de woordvoerder van Omenyama $100 aan opa voor zijn jachtgeweer. Opa pakt het met een brede glimlach aan. Ik zal mijn woorden terugnemen. U zult kinderen krijgen. Heel veel kinderen. U zult geluk krijgen binnen uw huwelijk. Heel veel geluk. U zult werk krijgen, heel veel werk. Als opa dit zegt gooit hij wat waterdruppels op het hoofd van Monika die op haar knieën voor zijn voeten zit. Monika is gezegend. Iedereen is blij. De muziek speelt en het is feest.

In 'Democratie kun je niet eten' neemt Alphonse Okatende Muambi ons mee op zijn reis van twee weken door Congo, waar hij in 2006 de verkiezingen waarnam. Hij beschrijft niet alleen de politieke verhoudingen, maar vertelt meeslepend over het alledaagse leven van de gewone Congolees. ICCO, Cordaid, IKVPaxChristi, OxfamNovib en CMC ondersteunen deze publicatie. Behalve deze samenwerkende organisaties ondersteunt ook het Fonds voor de Letteren de uitgave.

Uit het leesrapport van het Fonds voor de Letteren:
- Het is een boeiend, waardevol reisverhaal over een cruciale episode uit de Congolese geschiedenis.
- Zijn persoon is uitdrukkelijk aanwezig in de tekst, maar dat leidt nooit tot ijdelheid.
- Dat de auteur verslag doet van die stembusgang vanuit het standpunt van een tot Nederlander genaturaliseerde Congolees maakt het alleen maar boeiender: hij heeft daarmee het zeldzame voorrecht van een insider/outsider-positie.