... EN DE TWEE ZULLEN EEN ZIJN. Over het samengaan van het vrouwelijke en: het mannelijke.
Wat is het stille heimwee in ons om weer één te worden? Waar komt dat verlangen vandaan om zich te verbinden en te verenigen? En als die diepe wens gestild lijkt door vol verwachting in een relatie te stappen, waarom volgen er dan zo vaak teleurstellingen? Kunnen we de eenwording vinden in de lichamelijke vereniging, zoals bepaalde spirituele stromingen propageren, of is dat juist een hinderpaal, zoals sommige mystici meenden? Bestaat er zoiets als voor elkaar bestemde 'tweelingzielen'? Ooit zou er een splitsing hebben plaatsgevonden tussen het mannelijke en het vrouwelijke. Zo vertelt Plato een mythe over goden die de mens in tweeën delen, in man en vrouw. In Genesis wordt verteld dat er uit de mens een vrouw gevormd werd en er een man achterbleef. Deze twee mensen worden vervolgens uit het paradijs gezet; het begin van een lange zoektocht. Jacob Slavenburg neemt de lezer mee op deze fascinerende zoektocht. De reis begint bij de grote Moedergodin, wier archetypisch beeld nog altijd het, innerlijk van de mens vult. Na deze era breekt het tijdperk van het patriarchaat aan. Wat minder eenzijdig dan vaak verondersteld wordt, zo blijkt uit het boeiende hoofdstuk over 'de zoon'. De reis krijgt in het tweede deel van dit boek een geheel ander karakter als we het terrein van de uiterlijke geschiedenis verlaten en proberen te zien wat de beweging achter de historische feiten is. Was er werkelijk een splitsing in mannelijk en vrouwelijk en waar zou deze dan voor dienen? In het derde deel van het boek wordt de reis afgesloten. Na een bezoek aan de hemel en het fenomeen 'tweelingzielen', keren we terug naar de aarde,: waarde chemie tussen het mannelijke en vrouwelijke zo uiterst zichtbaar is Hier vinden we licht en duisternis, animus en anima, man en vrouw. Hier vinden we alle mogelijkheden om ons van die schijnbare tegenstellingen bewust te worden en liggen er antwoorden op de vragen waar we de zoektocht mee begonnen.