Alphonse Maeder (1882-1971) was een Zwitserse arts gespecialiseerd in psychiatrie en psychotherapie, Als tweetalige zoon van een Zwitsers-Duitse horlogemaker begon hij in 1901
met zijn studie geneeskunde in Bern, en zette deze voort in Zürich en Berlijn. In 1903 ontmoette hij de zoöloog en filosoof Hans Driesch.Tussen 1906 en 1910 werkte Maeder als assistent-arts onder Eugen Bleuler en Carl Gustav Jung in Zürich, waar hij kennismaakte met psychoanalyse. Hij nam deel aan het congres van Neurenberg in 1910. Van 1911 tot 1918 was hij therapeut in het sanatorium van Dr. Bircher-Benner, waarna hij een eigen praktijk als psychotherapeut opende in Zürich. Hij bleef daar werken tot bijna aan zijn dood.
Vanaf 1906 publiceerde hij psychoanalytische werken, waaronder studies over de seksualiteit van epileptici (1909), de psychologie van schizofrenen (1910), en artikelen over de symboliek van dromen en hun oorsprong in projectie (1910-1911), evenals de functie van dromen (1912). Hij benadrukte de "toekomstgerichte capaciteit van de ziel", in lijn met Hans Driesch's concept van entelechie. Freud had veel respect voor Maeder en droeg hem op om de relaties met
Franstalige collega's te onderhouden. Echter, toen Maeder in 1912 een hypothese formuleerde over de toekomstgerichte capaciteit van dromen, bekritiseerde Freud hem scherp en waarschuwde hem voor mystieke neigingen. Na dit voorval brak Maeder met Freud, tegelijk met Jung, en vervolgde zijn eigen weg in de psychotherapie.