In 1928 was de 22-jarige Bonhoeffer vicaris in de Duitstalige gemeente te Barcelona. Toen zette hij zijn eerste schreden op het gebied van de prediking en het pastoraat. We leren hem kennen als een gedreven jongeman, die alle middelen aanwendde om zijn gemeenteleden enthousiast te maken, te schokken of in te palmen, gebruik makend van een heel associatieve wijze van uitleggen. In deze vroege jaren liet hij zijn toehoorders in zijn preken zien wat het verschil was tussen geloof en religie, en benadrukte hij het sola gratia, geheel in de lijn van Kort Barth. Tevens voelde hij niet alleen de behoefte om het geloof veilig te stellen door de religie te ontmaskeren omwille van de majesteit van God, maar evenzeer wilde hij zijn toehoorders inprenten dat Christus' tegenwoordigheid in de kerk een tegenwoordigheid is in Gods 'onders-zijn' dat ons begrenst en zijn eisen aan ons stelt. Het benadrukken van het concrete en aardse in het christelijke leven, laat zien dat zijn latere theologie reeds in de kiem aanwezig is.
In Uit genade alleen zijn elf preken opgenomen - over kernachtige bijbelse thema´s zoals genade, rechtvaardiging, religie, openbaring, opstanding, stille tijd, kerkelijke gemeenschap, voleining der wereld, de bergrede, tijd het gebed - die bijdragen tot een beter begrijpen van Bonhoeffers thologie, maar ook tot een verdieping van het eigen geloofsleven.