Tesselschade Roemers (1594-1649) is één van de weinige beroemde vrouwen uit de zeventiende eeuw. Door haar levendigheid, charme en talent werd zij het middelpunt van de 'Muiderkring', de zogenoemde literaire voorhoede uit de Gouden Eeuw. Zij sloot langdurige vriendschappen met Hooft en Huygens; Bredero en Barlaeus dongen naar haar hand. Net als Vondel ging zij op latere leeftijd over tot het katholicisme. 'Een onwaerdeerlycke Vrouw', zo noemde Constantijn Huygens haar jaren na haar dood. Ze moet een markante persoonlijkheid zijn geweest. In 1918 heeft Worp al het toen bekende tekstmateriaal van en over Tesselschade Roemers gepubliceerd. Tot een grondige bestudering van haar gedichten heeft dit boek echter niet geleid. Misschien omdat ze enigszins verstopt zitten tussen al het werk in proza en poëzie van tijdgenoten. Daarbij hadden literatuurhistorici tot voor kort de neiging werk van vrouwen minder belangrijk te vinden en niet op eigen merites te beoordelen, maar steeds afhankelijkheid van mannen aan te nemen. Omdat de uitgave van Worp onmiddels is verouderd, hebben leden van het Leidse renaissance-dispuut Proteus Tesselschades gedichten en gedichtfragmenten daarom opnieuw uitgegeven naar de bronnen. Ieder gedicht is voorzien van een inleiding, een samenvatting en twee pagina's annotaties. Tijdens de voorbereiding van de uitgave zijn twee bijzondere vondsten gedaan: een intrigerende ingreep van Huygens in de tekst van een van Tesselschades gedichten en een handschrift met daarin, op een los velletje, twee gedichten van Tesselschade waarvan er één in geen enkele vorm bekend was. Er zijn niet veel gedichten van Tesselschade overgeleverd. Ze schreef wel regelmatig poëzie, dat blijkt uit haar brieven, maar ze publiceerde slechts zelden. Vandaar dat veel gedichten zoekgeraakt zijn. Al is haar oeuvre zoals we dat kennen klein, het laat wel zien dat Tesselschade Roemers een groot dichttalent bezat.