In BENANDANTI reconstrueert Carlo Ginzburg de geschiedenis van de mannen en vrouwen die tussen 1500 en 1650 in Noord-Italië de dragers waren van een vruchtbaarheidscultus. Het waren mensen die met de helm geboren waren en op grond hiervan door zichzelf en door de buitenwereld beschouwd werden als professionele anti-heksen. Vier keer per jaar voerden ze in een soort trance rituele gevechten met heksen en heksen-meesters om hun dorpen en de oogst te beschermen tegen het kwaad. Hun optreden blijft niet onopgemerkt en de inquisitie gaat zich met het fenomeen 'benandanti' bemoeien.

De inquisiteurs luisteren met oprechte verbazing naar de buitengewone verhalen van de benandanti en proberen hen in te passen in de bestaande ideeën over heksen en de heksensabbat. Opmerkelijk is hierbij echter dat de benandanti onder druk van de inquisitie in een langzame metamorfose de karakteristieken van hun gehate tegenpolen aan gaan nemen.

Carlo Ginzburg maakte gebruik van de uitzonderlijk complete archieven van de inquisitie in Friuli en laat duidelijk zien hoe de inquisiteurs het beeld-van-de-gewone-man-over-hekserij beïnvloedden, dat zich zelfs verspreidde over heel Europa en de Nieuwe Wereld. De fragmentarische en verwarde getuigenverslagen van de boeren geven een levendig beeld van de heersende ideeën en angsten met betrekking tot het bovennatuurlijke en van de gedachtewereld van de boerenbevolking in Noord-Italië in de 16de en 17de eeuw.