Frida Vogels leert ‘tante Lucietta’ kennen in 1982, wanneer zij, vijfenzeventig
jaar oud, na een verblijf van 40 jaar in Argentinië naar Castellina komt. Het
bezoek wordt een groot succes; met haar warme en opgewekte karakter, haar liedjes, haar danspasjes en de verrukkelijke maaltijden die ze bereidt,brengt ze geur en fleur in huis. Ze treedt iedereen onbevangen tegemoet maar heeft ook enkele onwrikbare opvattingen over stands- en sekseverschillen: ze kijkt neer op de ‘lagere klassen’ en ze vindt de man absoluut superieur aan de
vrouw.

Tussen Frida en tante Lucietta groeit een band van oprechte wederzijdse
genegenheid. Wanneer de laatste in 1995 kanker krijgt, is het einde van haar
Castellinese verblijf nabij. De laatste pagina’s van het verhaal zijn ontroerend:haar testament op een blocnotevelletje, het kille tempo waarmee haar kleren en spulletjes van de hand worden gedaan en de gevoelens van tekortkoming bij Frida omdat tante Lucietta zo graag in het huis had willen sterven dat 12 jaar lang het hare was geweest. Tante Lucietta is een portret dat los staat van Frida Vogels’ dagboeken. Het boek bestaat uit dagboekfragmenten maar de fragmenten zullen niet worden opgenomen
in de nog te verschijnen dagboekdelen. Het is daarom, behalve een must
voor liefhebbers van haar werk, ook een mooie manier om deze bijzondere
schrijfster te leren kennen.