= Roman over het onderzoeken van de vrije liefde. Wolfgang van der Meij, IN: De Hollandsche Lelie, jrg.17 (1903-04), p.667: "Uit vrije beweging’ een lastige vraag des tijds over den rug streelde, en zij het listige dier - hier de ‘vrije liefde’ - poogde te lokken in de gesloten kooi der conventie. De ‘vrije liefde’ ten tooneele brengen, jandorie nog toe! Toch liep dit stoute stuk goed af. Vermoedelijk na bestudeering der kwestie en raadpleging van ‘De weg der wetenschap’ of ‘Het wezen der Kennis’ van Opzoomer, besloot zij het vraagstuk op te lossen langs den weg der deductie: d.i. zij liet het vrije huwelijk niet mislukken door bezwaren, tegenkanting en opwerpen van excepties van de zijde van vrienden en familie, neen, zij sloot a priori het vrije huwelijk, en bracht toen de delinquenten in een doolhof zoo vol moeilijkheden, dat ze besloten in hemelsnaam naar Canossa te gaan, hier het Gemeentehuis. "Ces deux époux ont mis enfin, De l'eau béni dans leur vin.". Voor haar doel had onze auteur geen geëxalteerde naturen gekozen, zij had twee flinke menschen genomen, om des te beter de utiliteitskwestie te stellen tegenover traditie en sacrament. Zij liet het vrije huwelijk stranden op 4 zandbanken: 1e teleurstelling van 16 jarige nichtjes, nu er geen bruiloft: d.i. geen lekkers was geweest, 2e vrije discoursen van een heer, bij een diner, met het vrije vrouwtje, 3e suffen en treuren van een geliefde, oude tante over dezen stap, 4e de komst van een kind, op welks gezicht de vrije liefde te lezen zou staan. Zoo was dan dit vraagstuk tot bevrediging der natie opgelost. Lag het wat dieper dan de voorstelling, die de auteur er van gaf, zij zelve had misschien de opgave beperkt, en alleen willen doen zien... Ja, wat? Zoo er moeilijkheden aan het huwelijk verbonden zijn, vrije paring ontloopt ze evenmin, al zijn die van anderen aard. Principieel is deze roman dus niet, hij behoort meer tot de lichte lectuur en tot de aangename soort. Immers dit boek had, ook bij toetsing van een ingewikkeld vraagstuk aan de meening van een bakvisch, een plug en een oude tante, een lief en beminnelijk karakter."