Het boek heeft leeftijds- en gebruikerssporen zoals te zien op bijgaande foto's.

Deel uit de inleidende tekst van veertien pagina's:
In het verloop der vorige eeuw werd in de behoefte aan stads- woonhuizen bijna uitsluitend voorzien door den speculatie- bouw. Daarmede ging gepaard dat een steeds grooter deel der bevolking in huurhuizen woonde. Deze beide verschijnselen zijn wel te beschouwen als de voornaamste oorzaken van het beeld van artistiek verval dat het stadswoonhuis in het genoemde tijdvak vertoonde.
De bouwkunst immers kan alleen bloeien als zij uit en met liefde wordt beoefend. Vergeleken bij het landhuis heeft in dit opzicht het stadswoonhuis in veel on- gunstiger omstandigheden verkeerd. In de eerste plaats doordien in verhouding het landhuis veel meer in direkte opdracht moest worden gebouwd. Als huizen ontworpen worden niet voor het eigen gebruik van den lastgever, doch als 't ware voor eene neutrale macht, gelijk bij het stadswoonhuis het geval placht te zijn, en zij bestemd zijn voor willekeurige bewoners, dan gaat zulks bijna on- vermijdelijk ten koste van persoonlijkheid en karakter. Daarbij immers ontbreekt de aanleiding, die in een gegeven geval als van zelf uit den een of anderen bijzonderen wenschen een typische oplossing ontwikkelt. Het persoonlijke element dat op een huis zijn eigen stempel drukt, ontbreekt als het niet ontstaat voor "iemand", doch als een normaal produkt.
Dit moet in de eerste plaats beantwoorden aan commercieele eischen. Het mag liefst geen eigenaardigheden vertoonen, welke in gelijke mate den een konden aantrekken als wellicht, ja waarschijnlijk zelfs, den ander zouden afschrikken. Voor ontwikkeling van eigenaard blijft geen plaats in dit stelsel. Dit gemis nu deed zich in hooge mate gevoelen bij het stadswoonhuis uit het laatste kwartaal der 19e eeuw. Het draagt in ieder opzicht de sporen van die hartelooze behandeling. Zijn bouw was een bedrijf, een industrie, geworden, die uitging naar andere resultaten dan schoonheid. De kunst was er vrijwel geheel bij uitgeschakeld. Doch ook als zulks anders geweest ware, worden zijn ontwerper toch reeds de handen gebonden door verschillende faktoren, die zijn scheppingskracht in hare vrije ontplooiing belemmeren. Aan alle zijden is zijn vrijheid besnoeid. In de afmetingen van het beschikbare terrein is slechts bij uitzondering eenige speling mogelijk gebleven door de verkavelingsplannen, die gebaseerd zijn op normale eischen en beurzen. Meestal echter is de ontwerper absoluut gebonden. Op de ingebouwde stadsterreinen is zijn vrijheid trouwens geheel geknot...