Het is makkelijk scoren voor John Bosman. Een pass van Sjaak Swart over 30, 40 meter is precies op maat. Lucky Ajax, het team der oud-Ajacieden, scoort, en de bijna 71-jarige rechtsbuiten is als een kind zo blij. Sjaak Swart is altijd liefhebber geweest en zal altijd liefhebber blijven. Tot zijn dood wil hij zich verliezen in het spel waarmee hij alles won: drie Europa Cups, één Intertoto Cup, acht Nederlandse kampioenschappen, vijf nationale bekers, één Europese supercup, en niet te vergeten: één wereldbeker. Niemand speelde ooit meer wedstrijden voor Ajax 1.



Van 1956 tot en met 1973 stond hij 603 keer in het veld en scoorde hij 228 maal. En dat zijn dan alleen nog maar de officiële wedstrijden. Maar het is niet louter de imposante statistiek die hem de bijnaam Mister Ajax opleverde. Het was zijn toegankelijkheid voor de fans, en natuurlijk zijn flamboyante manier van spelen, met zijn flitsende dribbels, messcherpe voorzetten, verwoestende schoten en zijn spectaculaire kopdoelpunten. Het was de bijna maniakale devotie die hij aan de dag legde, en legt, voor zijn sport, en voor zijn club. Een voorbeeldige profmentaliteit verschafte hem behalve eeuwige fitheid ook eeuwige populariteit.



Na zijn carrière leeft Sjaak Swart nog steeds voor het voetbal. Wedstrijden spelen, twee keer in de week trainen, zoveel is er niet veranderd. En na de sigarenzaak en de horeca is Sjaak Swart, die nooit rookte en zelden dronk, zaakwaarnemer geworden van grote en kleinere voetbaltalenten. Dit tot ongenoegen van sommigen binnen zijn eigen club. De zaakwaarnemer kan lyrisch worden als één van 'zijn' spelers iets moois laat zien op het veld. Maar toch, zoals Sjaak Swart worden ze niet meer gemaakt.