Lange tijd heeft Golo Mann, geboren in 1909 als tweede zoon van Thomas Mann, in de schaduw gestaan van zijn oudere broer en zus: Klaus en Erika. En ook in de schaduw van zijn vader natuurlijk, die in 1909 al een wereldberoemd schrijver was. Pas na de dood van Thomas (in 1955) trad Golo Mann echt naar voren, als schrijver en filosoof, maar vooral als historicus. Hij maakte naam met zijn imposante biogratie van Wallenstein en schreef een aantal standaardwerken over Duitse geschiedenis.\nHet eerste deel van zijn memoires beslaat de periode tot 1933, toen de familie Mann Duitsland moest verlaten en in ballingschap ging. Golo Mann, die momenteel het ouderlijk huis in Zwitserland bewoont, schrijft over zijn vroegste jeugd, zijn eerste leeservaringen, over de weinig stimulerende sfeer in zijn ouderlijk huis in München, over de padvinderij en zijn kostschooljaren in Salem. Als jonge student in Heidelberg en Berlijn botste hij al snel met het opkomende nationaal-socialisme. Met veel gevoel voor details en anekdoten schildert hij de\nmensen en boeken die hem in deze roerige jaren hebben gevormd:\nde filosoof Karl Jaspers, het werk van de negentiende-eeuwse filosoof, Friedrich Hebbel, de scherpzinnige en tegendraadse essayist Leopold Schwarzschild. \nHet boek eindigt als de pas vierentwintigjarige student zich via Zwitserland en Frankrijk weet te voegen bij zijn familie die ontkomen is naar Amerika.