Wanneer een kind thuis komt te zitten van school, start voor het kind en zijn ouders soms een jarenlange zoektocht naar oorzaak en oplossing. Er is vaak hulp op de weg die afgelegd wordt, maar op sommige momenten kan het ook voelen alsof je wordt tegengewerkt. Diagnoses en de daarbij behorende ‘etiketjes’ openen deuren die anders gesloten blijven.

Aan de andere kant worstelen scholen met de problematiek rondom leerlingen die om uiteenlopende redenen thuisblijven. Docenten en zorgcoördinatoren lopen soms hard tegen de grenzen aan van wat hun school kan inzetten om een leerling op school te houden en goede ondersteuning te bieden.

In 'De achterkant van het onderwijs' wordt de thuiszittersproblematiek in kaart gebracht en vervolgens van verschillende kanten belicht. Zorgcoördinatoren en onderwijsinspectie komen aan het woord, en vooral ook jongeren die zelf deze moeilijke route hebben afgelegd, met vaak een positieve uitkomst. Hoe hebben zíj het thuiszitten en de hulpverlening daaromheen ervaren? Uit deze interviews wordt duidelijk wat werkt en wat niet. De lessen en tips voor jongeren, hun ouders, scholen, hulpverleners en gemeentes kunnen handvatten bieden voor de discussie rond en verdere aanpak van dit onderwerp. De auteurs wijzen geen vinger naar waar het fout gaat, maar doen aanbevelingen voor de verschillende doelgroepen. Het geeft ons allemaal stof tot nadenken. Kortom:

Een must voor iedereen die met ‘thuiszitters’ in het voortgezet onderwijs te maken heeft.

Marjon Velsink en Melanie Philips zijn collega-docenten in het middelbaar onderwijs. In die hoedanigheid maar ook privé hebben zij ervaring met thuiszitters.