'Op een bepaald moment in mijn leven was ik een christen. Dat heeft zo'n drie jaar geduurd. Het is voorbij.

Afgedane zaak dus? Blijkbaar niet helemaal, want twintig jaar later voelde ik de behoefte om erop terug te komen. De wegen van het Nieuwe Testament die ik destijds als gelovige heb bewandeld, bewandel ik nu opnieuw - als romancier? Als historicus?

Laten we zeggen: als onderzoeker.'


In Het Koninkrijk vraagt Emmanuel Carrère zich af hoe een kleine Joodse sekte met volgelingen van een gekruisigde profeet kon uitgroeien tot een godsdienst die twee millennia later nog steeds door een kwart van de wereldbevolking wordt beleden. In Carrères wervelende verhaal zijn de apostel Paulus en de evangelist Lucas de protagonisten van een bijzonder avontuur vol kleurrijke figuren, die vanuit een ongedwongen, hedendaagse invalshoek worden belicht tegen de buitengewoon levendige achtergrond van de mediterrane wereld van de eerste eeuw.

Tegelijk vertelt de auteur over zijn eigen zoektocht naar een houvast. Vijfentwintig jaar geleden werd hij praktiserend katholiek in een poging om zijn leven op orde te krijgen, en drie jaar later viel hij van zijn geloof af. Fijnzinnig en kritisch, met respect en mededogen, verkent Carrère de betekenis van het christendom en staat hij stil bij het succes van verbijsterende principes als 'de laatsten zullen de eersten zijn' en 'bemin je vijanden'.