Ook de bewoners van Assen werden voor 1940 opgeroepen de oorlog zo veel mogelijk te negeren: 'Doe gewoon, koop gewoon, dan gaat het ook gewoon.' Toen kwam echter het moment, dat de oorlog werkelijk uitbrak.

Het bombardement van 3 januari 1941 was een ongewoon incident, en werd door de Asser bevolking ook gezien als een incident. Een gevolg van een oorlog ver weg. Ook na deze gebeurtenis probeerde men in Assen gewoon te blijven doen.

Heel geleidelijk en haast ongemerkt kwam de oorlog dichterbij: Joden werden opgepakt, Nederlandse militairen werden opgeroepen zich te melden in de Frieslandkazerne, de eerste deportaties naar Duitsland kwamen op gang en Assenaren werden aan het werk gezet om een compleet verdedigingssysteem aan te leggen van tankgrachten en loopgraven. Ook het verzet nam duidelijkere contouren aan. De bezetters stonden deze laatste ontwikkeling uiteraard niet toe en sloegen, soms hard, terug. De oorlog had een grimmig karakter gekregen.

Radio Oranje en clandestiene blaadjes vertelden hoe die oorlog verliep en hielden de Assenaren op de hoogte van de tegenslagen die de Duitsers te verwerken kregen. In Assen had men intussen zelf wel ondervonden, dat die Duitsers taai waren en beslist niet van plan om zich zo maar over te geven. Tegen het einde van de oorlog was er ook in Assen niets meer 'gewoon'.

Aan de hand van veel illustraties wordt een beeld geschetst van het verloop van de oorlog in Assen. Hierbij is gebruik gemaakt van bronnen, documenten en foto's die nog niet eerder gepubliceerd zijn.