"Dit boek begint met een overzicht van de denkers die als de invloedrijkste vertegenwoordigers van de zogenaamde analytische filosofie kunnen worden beschouwd, en een schets van de algemeenste kenmerken die aan deze vorm van wijsbegeerte eigen zijn. Aangezien daaronder de belangstelling voor taal wel de meest opvallende is, wordt aan het bijzonder lastige en ingewikkelde vraagstuk van de verhouding tussen taal en filosofie een apart hoofdstuk gewijd. Daarna volgt een vijftal studies waarin methoden die nauw verwant zijn met de werkewijzen van de analytische filosofen worden toegepast op problemen uit de wijsgerige traditie. Het derde hoofdstuk bevat een onderzoek naar de eigen aard van algemene begrippen; waaraan in het vierde en vijfde hoofdstuk een nadere uitwerking wordt gegeven voor twee bijzondere gevallen, namelijk de rol die psychische begrippen spelen bij het verweven van kennis omtrent andermans bewustzijnservaringen en de wijze waarop termen als 'breekbaar, hard, eerlijk, ijdel' worden gebruikt in dispositionele verklaringen. In het zesde hoofdstuk komt de vraag ter sprake naar de criteria om de identiteit van een oordeel vast te stellen, en als slot dient een beschouwing over een schijnoordeel dat al sinds Eubulides van Milete in de 4e eeuw v.C. vele geesten in beroering heeft gehouden, de antinomie van de leugenaar of de waarheidsparadox."