Deze beknopte inleiding in de algemene moraaltheologie, ontstaan vanuit het academisch onderwijs, wil de morele traditie van de roomskatholieke kerk apologetisch en (zelf)kritisch tegemoet treden. De katholieke kerk kent een eeuwenlange traditie van uitspraken over goed en kwaad. Tot op de dag van vandaag wordt vanuit die traditie gesproken over arbeidsverhoudingen, vraagstukken van oorlog en vrede, seksualiteit, voortplanting en euthanasie - om maar enkele vraagstukken te noemen. Bij alle misverstanden en misvattingen die blijken op te treden omtrent het kerkelijk spreken, is er de vraag wat er achter het onderricht van de rooms-katholieke kerk inzake morele vraagstukken zit; welke gedachtegangen en grondbegrippen de hoofdrol spelen. De oriëntatie op geluk (eudaimonie) staat centraal, niet de wet zonder meer; wat goed is in het handelen, wordt bedacht vanuit het doel van dat handelen (teleologie), niet slechts vanuit de gevolgen of vanuit normen. Behandeld worden de rol van de zogeheten natuurwet, van de heilige Schrift en van het leergezag. Voorts komen grondbegrippen aan bod als zonde en genade (als theologische belichtingen van de menselijke vrijheid), geweten, passies en deugden, en tot slot het funderend belang van de categorieën rechtvaardigheid en gemeenschap. Het inzicht van de kerk in wat goed en kwaad is, is steeds ontstaan in een verhit gesprek met de heersende cultuur. Er is in dit boek daarom voortdurend aandacht voor het debat met wijsgerig-ethische stromingen dat in de traditie heeft plaatsgevonden, en nog altijd plaatsvindt. De auteur legt bovendien steeds rekenschap af van de reden waarom hij de kerkelijke morele traditie voorstelt zoals hij doet: vanuit de hypothese van een historische antropologie, en niet vanuit een metafysisch standpunt.