M. Vasalis (1909—1998) is de schrijversnaam van M. Droogleever Fortuyn-Leenmans, psychiater. De dichteres ontving voor haar oeuvre de Constantijn Huygensprijs in 1974 en de P.C. Hooftprijs in 1982. Haar werk wordt door steeds nieuwe generaties weer ontdekt; zij behoort dan ook tot de meest gelezen dichters in Nederland.\nIn deze bundel (reeds toe aan de zesendertigste druk!) zijn de volgende gedichten opgenomen: Phoenix I, Phoenix II, Kind, Sprookje Hij huilt, en uit zijn slaap versteende ogen, Appelboompjes, April, Oktober, De kleine zeemeermin, Zomer, Ra, De kaarsen brandden in de donkere kroeg, Wachten in de ochtend, Visioen, Cannes, Daphne, Diep van mijzelf en van mijn zang vervreemd, Tussen de lage kamer met het grote vuur, Wat moet ik doen met alle overvloed?, Nu word ik nooit meer radeloos, Misthoorn in de herfst, Avond aan zee.\nPhoenix I\nIk droomde in de oorlog, dat het oorlog was:\neen houten vliegtuig daalde uit de lucht\nen wanklend reed het door het hoge gras\nen stopte; kreunen, zingen en gezucht.\nAls uit een zieke ark kwamen de gewonde dieren,\nvan elk soort een, sleepten zich naar een tent\nen die was ik, als waar ’t een hemel, aan ’t versieren\nmet gras en bomen en een fonklend firmament.\nToen zag ik plotsling op een lange witte\ntafel, een grijze vogel met een blauwe kop,\nals een blauw vuur, dat in een rechte hitte\nbrandt op een avondlijke heuveltop.\nWas hij gewond en moest ik voor hem zorgen?\nHij klemde droge klauwtjes om mijn vinger heen.\nZo werd het nacht, verblekend tot de morgen,\nroerloze ochtend en de zon verscheen.\nEn toen ik neerzag op mijn eigen handen,\ntoen was de vinger, die hij klemde, blauw\nen schreef een vers, terwijl de vogel brandde...\nToen keek hij om, of hij mij zegenen wou.