De dichter Willem Kloos (1859-1938) was in de ogen van zijn tijdgenoten een held zonder weerga. Met zijn opzienbarende kritieken verpletterde hij rond 1885 zowat de hele Nederlandse negentiende-eeuwse letterkunde, om zo ruim baan te maken voor een veel stralender kunst. Maar in het dagelijks bestaan was Kloos kwetsbaar en werd hij beheerst door zijn gekneusde passies. Hij leverde zich bijna weerloos uit aan zijn grote geliefden, eerst Jacques Perk en later Albert Verwey, en beide keren was de afloop dramatisch. Zijn poëzie getuigt kervend van zijn liefde, of van de wanhoop en de haat toen hij zich bedrogen wist. Midden jaren negentig moest Kloos na een zelfmoordpoging worden opgenomen in een inrichting. Daarna was zijn rol uitgespeeld. In dit gevreesd gemis is het ontroerende en schokkende relaas van Kloos' zinderende liefde én van zijn opwindende rol als vernieuwer van de Nederlandse literatuur. Bart Slijper publiceerde in 2007 de alom geprezen biografie van J.C. Bloem, Van alle dingen los. Als voorproefje van de biografie van Willem Kloos verscheen in 2010 Onder de blauwe oneindigheid, over de vriendschap tussen Kloos en Jacques Perk. Over Onder de blauwe oneindigheid: 'Slijper schreef de uitstekend gedocumenteerde geschiedenis op als een meeslepend, hartverscheurend verhaal, met veel inlevingsvermogen, maar ook met de afstand die nodig is bij zoveel grote woorden van heetgebakerde zielen.' de volkskrant Over Van alle dingen los: 'J.C. Bloem met al zijn hebbelijkheden kort, knap en krachtig geportretteerd. (...) Slijper vertelt dit alles op een uiterst plezierige manier, met tempo, humor en scherpte.' nrc handelsblad