Bloedbruiloft speelt zich af in de tijd en op de plaats waar het door Lorca werd geschreven, waar het door zijn gezelschap werd gespeeld en door het publiek werd bezocht: in Andalusië, omstreeks 1933. De toeschouwers zagen een tragedie die zich afspeelde in hun eigen hier en nu. De achterliggende anekdote ontleende Lorca grotendeels aan een actuele kwestie, die een paar jaar eerder in de kranten alle aandacht kreeg en bekend stond als ‘de misdaad van Nijar’. De kranten leverden overigens nogal verschillende versies van wat er gebeurd zou zijn. En vervolgens is het ook niet zo dat Lorca alle feiten klakkeloos heeft overgenomen, maar de kwestie leverde hem een wel een zeer concrete bron voor een diep uitgewerkte story. De kranten meldden destijds de volgende gebeurtenis:

Op de dag van een huwelijk uit zakelijk belang, ontvluchtte de bruid de haar toegewezen bruidegom en verdween met haar geliefde neef. Verward verlieten de meeste gasten de ontregelde bruiloft. Enkele anderen gingen met de Guardia Civil op zoek en vonden enkele kilometers verderop het lijk van de vermoorde neef. Ook vonden zij ook de bruid, die zich dichtbij de plek van de moord had verscholen. Zij bekende dat zij te paard de bruiloft was ontvlucht met haar neef en zij vertelde hoe hij onderweg was neergeschoten door een gemaskerde man, die vier keer afvuurde. De Guardia Civil arresteerde de bruidegom, maar deze ontkende iedere betrokkenheid bij de moord. De bruid leefde na deze bloedbruiloft nog tientallen jaren, maar is nooit meer getrouwd.

Deze geschiedenis woekerde jarenlang door het hoofd van Lorca en uiteindelijk zette hij de tragedie in enkele weken op papier. De première in Madrid, 1933, was direct een groot succes – al tijdens het tweede bedrijf mocht Lorca applaus in ontvangst nemen. Inmiddels behoort Bloedbruiloft tot het wereldrepertoire en wordt regelmatig opgevoerd.