Verkeersongelukken met dodelijke slachtoffers, zelfmoorden, reanimaties, schietpartijen, kindermisbruik of overvallen. Slechts een paar voorbeelden van gebeurtenissen waar politiemensen een stap naar voren moeten doen, terwijl anderen liever wegkijken. Natuurlijk. Het grootste deel van het werk van de politie bestaat uit het gewoon uitschrijven van bekeuringen, het opnemen van aangiftes op het bureau, of het optreden bij burenruzies. Maar er is ook een categorie politiewerk waar ‘burgers’ niet zoveel weet van hebben.

De politie krijgt vaak harde kritiek. Ze maakt fouten in onderzoeken, geeft veel te veel geld uit aan ICT en heeft het soms te druk voor aangiftes. Maar dat neemt niet weg dat er tienduizenden politiemensen zijn die in de schaduw van die vaak negatieve publiciteit hun werk proberen te doen.

Journalist Joost van der Wegen sprak met (oud-)politieagenten, wetenschappers, politiechefs en andere ervaringsdeskundigen over het werken bij de politie. Aan de hand van cijfermatig onderzoek, diepgravende interviews en tientallen verhalen uit de politiepraktijk, beschrijft hij hoe doorgaans gedreven en capabele agenten en rechercheurs een zware strijd voeren aan de zelfkant van de maatschappij.
Van der Wegen laat onder andere zien dat politieagenten in hun loopbaan vaak met meer geweld en agressie te maken krijgen, dan militairen tijdens hun uitzending naar een brandhaard ergens in de wereld. Geen wonder dat sommige agenten moeite hebben om overeind te blijven en gebukt gaan onder grote spanningen. Want politiewerk is vaak loodzwaar.