Met een snel getikt bericht op Facebook liet Lieuwe Westra begin 2017 weten dat hij per direct stopte met wielrennen. Een zware depressie was de oorzaak. Er zat een beest in zijn hoofd waar hij geen grip op kreeg.
Slepende rechtszaken, een einde aan zijn relatie, valpartijen van collega's en een voortdurende strijd met zijn lichaamsgewicht lagen ten grondslag van de depressie. Hij kreeg er geen vat op en stoppen was de enige uitweg.
Westra kreeg tijdens zijn wielercarrière de bijnaam Het Beest door urenlang 'lekker te rammen' op zijn fiets. Trainen met de Fries voelde voor teamgenoten en vrienden als een strafexpeditie. Westra zette zijn blik op oneindig, legde zijn handen op het stuur en trapte tot het gevoel in zijn benen was verdwenen.
Als jeugdrenner was hij de beste van zijn generatie tot hij op zijn 16de terechtkwam in een wereld waar dagen zonder drugs en alcohol spaarzaam waren. De destijds zwaarlijvige Westra werkte als stratenmaker om de verdovende middelen te kunnen kopen. Fietsen deed hij niet meer.
Zijn broer deed hem het licht zien door een amateurkoers te winnen. Westra ging maniakaal trainen en brak, worstelend met zijn tranen, definitief door tijdens de Ronde van Spanje in 2009. Een paar dagen voor die Vuelta zag hij zijn eigen vader op de oprit dood neervallen.
Zijn tweede wielerleven verliep succesvol met prachtige overwinningen, de gele trui voor zijn kopman Nibali, een vet contract bij Astana en een huis in Monaco. Succesvol, tot die akelige depressie greep op zijn leven kreeg.