'Verboden schrift is al met al van een ademstokkend inzicht. De Céspedes maakt in haar roman concreet waar Simone de Beauvoir over filosofeert in Le deuxiéme sexe...'\nJoyce Roodnat in NRC *****\n\n\n\n'Alba de Céspedes was voor mij als het binnendringen van een onbekend universum: sociale omgeving, waarnemingen, stemmingen.' – Annie Ernaux\n\n'Momenteel lees ik, terwijl ik schrijf, alleen nog maar boeken die mij geen mooi, maar góéd gezelschap houden. Daarbij zitten enkele boeken die ik “boeken van aanmoediging” noem, zoals die van Alba de Céspedes.' – Elena Ferrante\n\n\n\n\nRome in de jaren vijftig: eigenlijk zou Valeria alleen sigaretten voorhaar man halen in de tabaccaio,\nmaar ze koopt ook een schrift. Op dat moment weet ze (nog) niet welke consequenties deze daad zal\nhebben. Valeria leidt het bescheiden en onopvallende leven van een vrouw uit de middenklasse, \nzoals miljoenen Italiaanse vrouwen. Ze is moeder, echtgenote, kantoorbediende. Meer ziet niemand in haar,\nhaar eigen naam hee\" ze al jaren niet meer gehoord, zelfs haar man noemt haar ‘mamma’.\nMaar wanneer ze in haar schrift begint te schrijven, verandert er geleidelijk iets in Valeria. Ze tast haar innerlijk af, gaat op zoek naar haar eigen verlangens en angsten. Op een bepaald moment begint ze gebruik te maken van kleine leugentjes om in het geheim haar baas te ontmoeten wanneer ze gevoelens voor elkaar ontwikkelen, ze is niet\nlanger zo ontvankelijk voor de eisen van haar kinderen en bewondert heimelijk haar dochter, zoveel mondiger en overtuigder dan zijzelf. Totdat ze gelooft dat ze een stap te ver is gegaan.\n\nVerboden schrift is een intiem meesterwerk en een geweldig tijdsdocument van een ten onrechte vergeten auteur.\n\n\n\n\n‘Hoe het schrijven een uitlaatklep voor vrijheid kan worden, hoe het je kan bevrijden van dwang en vastgeroeste structuren, van voorgeschreven rollen en de verlammende denkpatronen van het patriarchaat, zonder dat je dat überhaupt beseft – daarover vertelt Alba de Céspedes in een heldere, discrete taal, waarvan de naklank ons laat\nvoelen hoe verbazend actueel dit boek nog altijd is. Want ook nu nog betalen we een hoge prijs om degene te zijn die we willen zijn en niet degene tot wie men ons heeft voorbestemd.’\n− Nino Haratischwili