Een intiem gesprek met God voeren, doe ik dat weleens? Of gaan mijn gebeden ongeveer als volgt: Dank U voor deze mooie dag. Heer zegen dit lekkere eten, amen. Wilt U me beschermen als ik daar en daar naartoe ga en zorgen dat ik weer veilig thuiskom?
Veilig, dat vooral, veilige gebeden, waarin ik vooral vraag of God iets voor mij doet in plaats van dat ik Hem vraag wat ik voor Hem kan doen. Wil ik eigenlijk wel iets voor Hem doen en zou ik dat aan Hem kunnen vragen? Als ik iemand alleen maar vraag iets voor mij te doen, wat voor relatie heb ik dan met hem? Zou zo iemand mijn vriend willen zijn?

Oeps…

Opeens word ik door dit prachtige boekje met mijn neus op de feiten gedrukt. Hoe ga ik om met God, die mijn Koning is, mijn Verlosser, mijn Vader, mijn beste Vriend.

Hoe ken ik God? Wil ik Hem een plezier doen? Vertrouw ik Hem voldoende om dat zelf met plezier en inzet te doen? Zomaar een paar vragen die bij mij opkomen, terwijl ik lees hoe Craig Groeschel ertegenaan kijkt.

De schrijver laat ons zien wat gewaagde gebeden in de Bijbel zijn. Gebeden die ons iets laten zien van de relatie die degene die het heeft gebeden met God. Gebeden die iets in het leven van Craig hebben bewerkt. Deze gebeden weerspiegelen wie wij willen zijn en voor wie we willen leven.

Geen enkele relatie ontkomt aan pijn en gebrokenheid. Ook de relatie met God niet. Wil je comfort? Of wil je groei?

Groeschel schrijft eerlijk over deze vragen en is eerlijk over zijn eigen angst en zwakheid, pijn en verdriet. Het raakt me dat hij door zijn verhaal te vertellen raakt aan wat wezenlijk is voor iemand die echt wil zijn en met God zijn of haar weg gaat.

Ik voel vaak dankbaarheid naar auteurs omdat ze bereid waren om hun hart te laten zien, dat voel ik bij deze auteur ook. Dat ik even bij hem ‘aan de keukentafel’ mag zitten en zijn hart mag lezen, bijna zijn hand voelen om als broeder en zuster samen naar God toe te gaan. Want dit boek laat je niet achter zonder een eenvoudig begin te maken met een gewaagd gebed.