De autobiografie van Charles Darwin (1809-1882) is een oprecht en ontroerend document. Het geeft ons een prachtig beeld van de persoonlijkheid, de ideeën, de wetenschappelijke creativiteit en het gezinsleven van deze grote wetenschapper.
Charles Darwin had lange tijd meer belangstelling voor de jacht dan voor het studeren. Hij schaamde zich een beetje voor deze hobby, en noemde die voor zijn gemoedsrust een 'intellectuele bezigheid'. Na twee jaar gaf hij zijn studie medicijnen in Edinburgh op, waarna hij in Cambridge theologie ging studeren, echter zonder enige bevlogenheid. Zijn liefde voor de wetenschap - al op jonge leeftijd gewekt - kwam pas echt tot ontwikkeling door de ontmoeting met inspirerende natuurwetenschappers, zoals Henslow, en vooral toen hij de natuur zelf in al haar grilligheden zag tijdens de belangrijkste gebeurtenis van zijn leven: de vijf jaar durende reis met de Beagle.
In zijn autobiografie schrijft Charles Darwin over zijn wetenschappelijke methodes, over zijn passie voor het verzamelen (zo schroomde hij tijdens veldwerk niet om kevers in zijn mond te bewaren), over de nadelen van het hebben van een slecht geheugen en de voordelen van goed kunnen observeren en logisch nadenken, over zijn visie op religie, over het ontstaan van zijn boeken (met name De oorsprong der soorten), over natuurlijke selectie en de kwestie van aangeleerde versus aangeboren eigenschappen, over zijn liefde voor zijn familie en gezin, en over vele andere zaken.
Hij was getrouwd met zijn volle nicht, Emma Wedgwood. Beiden waren kleinkinderen van Josiah Wedgwood sr., de oprichter van de beroemde aardewerkfabriek. Darwins graf bevindt zich in Westminster Abbey, naast dat van Isaac Newton, de andere Engelsman die de wetenschap een nieuwe richting heeft gegeven.
De autobiografie van Charles Darwin was in eerste instantie alleen voor zijn kinderen bedoeld. Dit boek is de eerste Nederlandse vertaling van de ongekuiste versie van de autobiografie van Charles Darwin.