Luba, Songye, Chokwe en Luluwa, vier cultureel en historisch nauw aan elkaar gerelateerde volkeren, leven in een uitgestrekte regio in de Centraal-Afrikaanse savanne. Ze hebben alle een of andere vorm nagelaten/geproduceerd van figuratieve krachtobjecten, een term die het verouderde fetisj vervangt. Dergelijke meestal in hout gesneden voorwerpen met menselijke of dierlijke vorm, zijn recipiënten voor allerlei ingrediënten van plantaardige, dierlijke of zelfs menselijke oorsprong. Ze hebben geneeskrachtige en beschermende krachten of dienen om gerechtigheid te doen geschieden of omgekeerd om iemand te schaden. Als bemiddelaar tussen de wereld van de mensen en die van de geesten, zijn ze verbonden met magisch-religieuze overtuigingen en praktijken. De wetenschappelijke vakliteratuur maakt vaak een stilistisch en functioneel onderscheid tussen een ‘volkskunst’ die ten dienste staat van de religie en een hofkunst die ten dienste staat van politieke macht. In dit boek echter wordt gesteld dat bij de Luba, Songye, Chokwe en Luluwa religie en leiderschap samengaan in verfijnde sculpturen van betrekkelijk grote afmetingen en met een nauwgezette weergave van anatomie en decoratie. Tegen de achtergrond van politieke en sociale hervormingen die leidden tot een hogere graad aan centralisatie en een elite van hoogwaardigheidsbekleders, vond een stilistische ontwikkeling plaats naar steeds meer uitgewerkte figuratieve sculpturen die naast aan magische en religieuze connotaties ook refereren aan ideeën van leiderschap en prestige.