Op een ochtend in juni 1911 arriveert een handjevol Chinese zeelieden in de havens van Rotterdam en Amsterdam. Ze zijn hierheen gehaald als goedkope arbeidskrachten. De Chinezen worden gehuisvest in loodsen, maar al snel vestigen zij zich op Katendrecht en in de 'Tong Yan Kai', 'de straat van de Chinezed, ofwel de Amsterdamse Binnenbantammerstraat. Voor het eerst wordt de Nederlander geconfronteerd met een exotische bevolkingsgroep. Een groep die in de loop van de eeuw zal uitgroeien tot een levendige gemeenschap die niet meer weg is te denken uit de samenleving. Toen cineaste en schrijfster Karina Meeuwse (Middelburg, 1961) besloot zich te verdiepen in de geschiedenis van de Chinese gemeenschap in Nederland, wist zij niet wat voor fascinerende en soms moeizame speurtocht zij voor de boeg had. Gedurende twee jaar sprak zij met talloze betrokkenen die haar stukje bij beetje toelieten in hun wereld. Ze vertelden over rijke boardinghousemasters, arme pindachinezen en romances met Nederlandse meisjes. Over de beginjaren van sociale achterstelling door de overheid en over het keerpunt dat kwam met de oorlogsjaren, die vreemd genoeg voor hen juist het begin van betere tijden betekenden. Over de enorme populariteit van de restaurants in de jaren vijftig en zestig, waarmee zij definitief een plaats in onze samenleving veroverden. Maar ook over de geheime genootschappen, de gokhuizen en heroïnehandel in de turbulente jaren zeventig en tachtig. En over de droom van een eigen 'Chinatown' in de nabije toekomst. Het huis van Han is een uniek document over bijna honderd jaar Chinese geschiedenis in Nederland, dat definitief afrekent met een hardnekkig vooroordeel van Nederlanders. Want wat het ons laat zien, is dat de Chinese gemeenschap geen besloten bastion is, maar een cultureel rijke groep die midden in de maatschappij staat.