Abel Sánchez (1917) is een in de vorm van een roman gegoten analyse van de afgunst. Het betreft een moderne versie van het verhaal van Kaïn en Abel, waarin de broedermoord echter niet plaatsvindt. Evenmin wordt het goede in absolute zin tegenover het kwade geplaatst, want in het goede kan heel goed het kwaad schuilen en omgekeerd. De met zichzelf en met zijn gepassioneerde afgunst worstelende Joaquín is zelfs meer een slachtoffer dan de oppervlakkige en succesvolle Abel, die niet hoeft te lijden. De arts Joaquín Monegro lijkt de beste vriend te zijn van de in alle opzichten succesvolle schilder Abel Sánchez, maar in werkelijkheid haat hij hem. Vanaf hun vroegste jeugd is hij al jaloers op Abel, die bij iedereen geliefd is. Wanneer Abel het hart weet te veroveren van Helena, Joaquíns grote liefde, wordt zijn haat alleen maar sterker. Hij gaat zichzelf zien als de vleesgeworden afgunst. Op zijn sterfbed komt hij tot de conclusie dat de liefde van zijn vrouw, Antonia, hem had kunnen redden, maar dat hij die kans niet heeft benut. Miguel de Unamuno y Jugo (1864 - 1936) was een van de meest prominente, veelzijdige en tegendraadse Spaanse intellectuelen en schrijvers in de eerste decennia van de twintigste eeuw, een periode die wel de Zilveren Tijd van de Spaanse letteren wordt genoemd. Hij was Rector van de Universiteit van Salamanca, waar hij befaamdheid verwierf door zijn verzet tegen Franco. Unamuno schreef toneel, gedichten, filosofisch werk en romans.