: Rini Wagtmans, van straatjongen tot ridder. Het ongelooflijke verhaal van een man die zich altijd moest bewijzen. // Het bizarre levensverhaal van een wielrenner De profcarrière van Rini Wagtmans was kort maar hevig. Hij won drie Touretappes en droeg in 1971 de gele trui. Op negentienjarige leeftijd kreeg hij ongewild de leiding over het bedrijf van zijn schoonvader toen die onverwachts overleed. Amper een grote belastingschuld overwonnen, werd hij door hartproblemen gedwongen te stoppen met wielrennen. Wagtmans werd succesvol ploegleider, bondscoach, handelsman, politicus en organisator. Desondanks heeft hij altijd het gevoel gehad zich tegenover zijn veelbewogen verleden te moeten bewijzen. // Recensie(s) :De Brabantse wielrenner Rini Wagtmans (1946) werd bekend als profwielrenner, waarbij hij de top bereikte. In 1971 was hij drager van de gele trui, maar noodgedwongen - vanwege een erfelijke hartafwijking - moest hij stoppen met de sport. Dit boek schetst zijn wonderbaarlijke levenswandel: geboren in Sint Willebrord worstelde hij zich door een moeilijke jeugd en doorbrak als jeugdig wielrenner met veel elan de bestaande tradities. In zijn priveleven moest hij de nodige ups en downs incasseren waarbij hij leerde inzien hoe vergankelijk roem kan zijn. Wagtmans ging door: als ploegleider, bondscoach, handelsman, politicus en organisator. Een rode draad in zijn leven lijkt daarbij het credo 'ik moet me bewijzen'. Zwart-witfoto's ondersteunen het verhaal. Een prettig leesbaar boek over een niet-alledaags leven, met kennis en gevoel geschreven. Tevens een mooi tijdsbeeld van de wielersport in de jaren zeventig. Gij zult niet liegen. Zo heet dat toch? Maar er is een verschil tussen liegen en bedriegen, tussen waarheid en realiteit. Ik ging op pad met een journalistiek doel: een biografie van een oud-coureur. Vrienden: ‘Pas je wel op voor waarheid en verdichting !?’ Ik besloot algauw af te wijken. Waarheid en verdichting kunnen je in de wielrennerij flink in de weg lopen. In het beroepswielrennen gaan liegen en bedriegen naadloos over in bedriegen en liegen. In het beroepswielrennen bestaat niet één waarheid; het beroepswielrennen telt vele waarheden. Het beroepswielrennen leeft op een mix van list en bedrog. Het maakt de sport romantisch, boeiend en rijk. Het scherpt de acteurs voor hun latere rol in de maatschappij. Bij Rini Wagtmans, Tour de France-renner van 1969-1972, liggen de nuances wel heel gecompliceerd. Want: “Ik heb nooit gelogen, maar ook niet altijd de waarheid gezegd.” Het leven van Rini Wagtmans is één lange onmogelijkheid. Het is even onwaarschijnlijk als onvoorstelbaar. En oncontroleerbaar. Ongekend is zijn verhaal. En sommige verhalen moet je niet doodchecken. Dus is dit verhaal waar. En echt. En de realiteit. Een verhaal van een straatjongen, opgegroeid in een gebroken gezin, die ondanks alle fysieke ellende sportief en zakelijk hoge toppen scheert. Het is een verhalende, biografische zedenschets over een voortdurend en sterk aanwezig icoon van de West-Brabantse gemeenschap Sint Willebrord. Ik heb geen reden zijn verhaal niet voor waar aan te nemen. 99 procent is bovendien gebeurd, een feit. En waarom zou Rini Wagtmans ook liegen, nu het gedrukt staat?