Op zijn lange reis door de wereld van de kunst ontmoette Bernlef geestverwanten. In deze bundel brengt hij ze samen voor een groepsportret.Ruim veertig jaar is Bernlef als schrijver actief. In die hoedanigheid heeft hij talloze malen deelgenomen aan schrijverscongressen, promotiereizen en poëziefestivals. De treurigheid en het overrompelende amateurisme die deze bijeenkomsten soms kenmerken brachten hem niet van zijn stuk. Integendeel, hij kon er de humor wel van inzien, zoals uit twee verhalen in deze bundel blijkt. Op droogkomische wijze doet hij verslag van het bezoek dat een groepje Nederlandse schrijvers aan de Verenigde Staten en aan een poëziefestival in Senegal bracht. In de loop der jaren leerde hij ook collega-schrijvers kennen met wie het contact verder ging dan oppervlakkig gepraat, met wier werk hij zich in de geest verwant voelde. Over hen schreef hij trefzekere portretten, zoals over de wereld van K. Schippers, over het archief van de amateurfotograaf L.P. Polhuis en over de lessen van Rob Nieuwenhuys, zijn 'ideale leraar Nederlands'. Hij heeft zijn herinneringen opgeschreven aan dichters die hem na aan het hart liggen, zoals Jan Hanlo, Justus de Harduwijn, Lucebert en Bert Schierbeek. In deze bundel zijn tot slot notities opgenomen over het vertalen van poëzie en aantekeningen bij een cyclus van Eugenio Montale.Zonder zwerm van pretentie, relativerend en tegelijkertijd heel precies toont Bernlef zijn liefde voor de literatuur, gemaakt door mensen van vlees en bloed.