Guido De Bruyn bezwijkt voor de cadans van ‘een melkfles op de brandtrap van een woonkazerne’ voor de val van de muur bij Checkpoint Charlie. Vervolgens neemt hij je mee naar de gastenkamer, waar een lievelingsnovelle in de lade ligt voor de nacht (‘Als het goed is zullen ze hem niet lezen’) en andere dingen ‘gaande’ zijn zoals ‘het vliegwiel van verrukking’ en ‘de verborgen atlas der gebaren’.
In de cyclus winterkoninkje voert hij ons tot aan de sterren van Matisse en in heuvelman leren we hoe iets soms leidt tot niets en omgekeerd.
In althans ten slotte brengt hij hommage aan Hugo Claus, die van een dweil een vlag kon maken ‘louter door de tover van zijn taal’, en de sterren kietelde ‘tot een of ander vallend vers’ tot hij zichzelf de absolutie gaf met champagne.
Een niet te missen bundel, waar het plezier en de virtuositeit, los van wat apenverdriet, van afdruipt.
GUIDO DE BRUYN (Asse, 1955) is dichter, auteur en vertaler van toneelteksten. Als documentairemaker bij Canvas maakte hij o.m. kunstenaarsportretten van Francis Alÿs, Michaël Borremans en Hugo Claus.
Hij publiceerde poëzie en verhalen bij o.m. DBH, Deus ex Machina en Yang. Bij Uitgeverij P verschenen in 2004 zijn debuutbundel Het achterwerk van het geluk, in 2006 zijn eigenzinnige vertaling van Shakespeares Sonnetten, in 2007 het voor de Herman de Coninckprijs genomineerde Het huis augustus en in 2010 Een steen in Lissabon.
Over Sonnetten:
‘Deze vertalingen zijn pareltjes voor het oor. Ze klinken allemaal even prachtig in de levendige vertaling van Guido De Bruyn. Hij is erin geslaagd ze in een verrassend toegankelijke taal om te zetten, een meesterwerk op zich is dat.’
P. Arias voor Radio 1, 2006
Over Het huis augustus:
‘Maar raak nooit het doosje aan, daar op de rand van de kast.
Deze zin verwoordt precies de nieuwsgierigheid die de gedichten van Guido De Bruyn opwekken: Het huis augustus ver weg schemerig tussen de bomen. Of de naakte man oog in oog met de olifant Emmanuel. Het schijnbaar lichte spel van woorden hakt vaak hard op de realiteit in. Poëzie zonder franje. Zacht waar het mag, hard waar het moet.’
Juryverslag Herman de Coninckprijs 2008