In het jaar 1796 ontsnapte de remonstrantse predikant van Delft ternauwernood aan de galg. Hij wist zich door uit te wijken naar liet Land van Kleef aan de greep van de Justitie te onttrekken. Wegens fraude op grote schaal ten nadele van de stad werd hij bij verstek veroordeeld en voor eeuwig uit Holland verbannen. Bovendien nam hij een aanzienlijk deel van de remonstrantse obligaties mee uit de kas van de gemeente en had overspel gepleegd met de baker in de pastorie. Remonstrantse geschiedschrijving weet over de man te vertellen dat hij twee jaar voordien een opmerkelijke kerkdienst leidde waar in hij een Afrikaanse negerin, een slavin uit Suriname, tegen de wil van haar meester de doop bediende. Over het spectaculaire feit dat hij kort daarna tot criminaliteit verviel zwijgen de boeken in alle talen. Het is een aardige illustratie hoe geschiedschrijving in Nederland nog lang verzuild bleef.
vooral tot eer van de eigen groep strekte en heimelijk apologetische doelen diende.
Ook de remonstranten onderstreepten daarbij, niet ten onrechte overigens, de hoge vlucht van hun historische idealen van tolerantie en broederschap, maar lieten de beschrijving van hun conflicten en tekortkomingen liefst achterwege. Toch is ook die schaduwzijde uitstekend geschikt om er achter te komen voor welke normen en waarden zij in het dagelijks leven tekenden en hoe zij die conflicten probeerden op te lossen. In dit boek kiest de auteur deze invalshoek aan de hand van vele met eerder bestudeerde dossiers die in de archieven te vinden waren. Menig deksel van een doofpot werd opgelicht, zodat hum vergelen kwesties aan het licht werden gebracht.