In weinig gedichten uit onze literatuur wordt de sfeer van het winterse kustlandschap zo sterk opgeroepen als in de bundel Een winter aan zee van A. Roland Holst. Het lege strand waar meeuwen van een zandplaat opvliegen, de beklemming van een verlaten duindal: deze poftie geeft er in een virtuoze vorm onvergetelijke beelden van. Een winter aan zee is een hoogtepunt in het werk van Roland Holst. Nergens heeft hij zijn natuurgevoel zo geconcentreerd in taal omgezet en verbonden met wat hem het diepste raakte: een liefde die onmogelijk werd en het besef in een wereld te leven die een oordeel over zichzelf afroept omdat ze de Schoonheid buit.en spel heeft gezet. Het persoonlijke verhaal van een vrouw die hij liefhad en die hem verliet, laat de dichter botsen met de oude sage van Helena van Troje. Behalve liefdesgedicht en ondergangsprofetie is de bundel ook de neerslag van een scherp zelfonderzoek. Een winter aan zee is het meest gelezen werk uit de poezie van Roland Holst. Sinds de bundel in 1937 verscheen, is hij vele malen herdrukt. Deze nieuwe uitgave bevat behalve de 'Rekenschap' die de dichter bij de bundel schreef en die een heldere analyse geeft van de thematiek, ook het 'Nawoord' dat hij toevoegde aan een bibliofiele editie uit 1963 en dat een persoonlijke reactie op dit werk verwoordt. Het is voor het eerst dat Een winter aan zee gepubliceerd wordt samen met deze beide teksten. Roland Holst-biograaf Jan van der Vegt geeft in de verantwoording een overzicht van de drukgeschiedenis van de bundel.