In 1974 schreef Andreas Oosthoek een indrukwekkend relaas van een opbloeiende liefde in het Zeeuwse polderlandschap. Veertig jaar werd het manuscript verloren gewaand, tot het op zolder werd teruggevonden. Met dit prachtige portret van Zeeland en zijn bewoners is 'een literaire schat wakker gekust' (Provinciale Zeeuwse Courant).

De jonge Solle groeit op in de Zeeuwse polder van de jaren vijftig, waar hij later het familiebedrijf zal overnemen. Als boerenzoon op het gymnasium is hij een buitenbeentje, maar dan ontmoet hij de excentrieke Jacques - een buutendieker, net als hij. De jongens worden onafscheidelijk.

Terwijl Solle zich sterk verbonden voelt met zijn geschiedenis en familie, wil de jonge baron Jacques Christophe d'Ulm de wijde wereld in. Hij wil een nomadisch bestaan leiden, de vrijheid opzoeken, flaneren langs de boulevards van Parijs. Behalve aan Solle heeft hij zich nooit kunnen binden. Ondanks hun zielsverwantschap, vertrekt Jacques naar Frankrijk.

Het contact tussen de jongens blijft intensief, ook op grote afstand. Al bewegen hun levens in andere richtingen, ze blijven dromen van een toekomst met elkaar. Maar dan wordt Jacques getroffen door een onbekende ziekte, en verdwijnt alle hoop op een lang leven. Plotseling is hun tijd samen beperkt, en blijft Solle met niets dan herinneringen achter.

Het relaas van Solle is het relaas van een liefde die vriendschap heet, een aangrijpende geschiedenis over het overwinnen van een groot verlies. Andreas Oosthoek is een bewonderenswaardig stilist en roept intense beelden op in een tijdloos romandebuut. Een literaire herontdekking van formaat voor de lezers van Jeroen Brouwers en Oek de Jong.