Jopie Huisman (1922-2000) kennen we als kunstenaar. Kijkend naar zijn schilderijen zien en voelen we hoe hij in de wereld stond. Een authentiek en krachtig mens, gepassioneerd en kwetsbaar. Een autodidactisch kunstschilder. Gefascineerd door het leven van alledag dat hij met grote gretigheid in zich opzoog. Zijn doeken zijn de weerslag daarvan. Het verklaart de blijvende grote populariteit van zijn werk.

Jopie Huisman kon eindeloos verhalen vertellen. Het paste bij de mens die Jopie Huisman was. ‘One man shows’ waren het, soms met een-mansorkest, waarmee hij moeiteloos een heel gezelschap plat kreeg. Sommige verhalen waren klassiekers, die steeds weer in iets gewijzigde vorm terugkwamen. Maar ook een verslag van zijn dagelijkse ritje naar de bank in Franeker, of een gesprek met een klant werd een uitgesponnen komedie van jewelste. Jopie zag en hoorde dingen die niemand opvielen. Kleurrijke details waarmee hij niet alleen zíjn leven versierde, maar dat van iedereen die de kans kreeg om naar hem te luisteren.
In dit boek zijn veel van die verhalen samengebracht. En wie ze leest ervaart het: Jopie was een rasverteller met een onnavolgbaar eigen en uitermate beeldend taalgebruik.

Maar dit boek bevat ook verhalen over Jopie, van mensen die Jopie van heel dichtbij hebben meegemaakt en met hem bevriend zijn geraakt. Jopie’s publiek was heel gemêleerd. Van koopman tot topondernemer, kunstliefhebber, BN’er of buurvrouw. Jopie was de animator die iedereen in zijn ban had. Want zó ging dat. Jopie hield van mensen en mensen hielden veel van Jopie.

Verhalen van en over Jopie: samen met afbeeldingen van zijn werk geven ze een indruk van de complete mens die hij was.