Hoewel Vrouwen van Parijs (1954) internationaal in de boekenkast van geen enkele fotoliefhebber ontbreekt, is het oeuvre van Nico Jesse ten onrechte in vergetelheid geraakt. Met zijn kleinbeeld camera en door het veelvuldig gebruik van flitslicht maakte hij in de jaren vijftig verrassend eigenzinnige en ongedwongen foto's, met bewegingsonscherpte als belangrijk kenmerk. Door zijn achtergrond en joyeuze levensstijl werd de betekenis van Nico Jesse als fotograaf bij leven door velen onderschat. Dit boek moet daarin verandering brengen door, naast losse fotografische hoogtepunten uit zijn oeuvre, ruime aandacht te besteden aan zijn activiteiten als een van de meest succesvolle Nederlandse makers van fotoboeken. Opvallend in deze fotoboeken zijn de bijna filmische beeldsequenties.

Direct na zijn propedeuse medicijnen in Utrecht overweegt Nico Jesse al in 1932 om fotograaf te worden. De fotografie blijft zijn passie, maar hij rondt zijn artsenstudie af en is tot 1955 werkzaam als huisarts.

In 1942 krijgt hij zijn eerste fotografische opdracht van het Gemeentearchief Utrecht om het stadsleven tijdens de Duitse bezetting vast te leggen. Een aantal van deze opnamen verschijnt in zijn eerste fotoboek Utrecht as it is / Zo is Utrecht (1950).
In 1953 volgt het bedrijfsfotoboek Oranje Nassau Mijnen en een jaar later zijn meest succesvolle boek: Vrouwen van Parijs, dat tot Japan toe in vele edities verschijnt. Beide boeken zijn door hem zelf vormgegeven en behoorden volgens de Commissie voor de Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB) tot de best verzorgde boeken van het jaar 1954.
Dit succes, zijn deelname aan de fameuze tentoonstelling The Family of Man (1955) van Edward Steichen in het Museum of Modern Art in New York en plannen voor nieuwe fotoboeken doen Nico Jesse in 1955 besluiten zijn huisartsenpraktijk op te geven en professioneel fotograaf te worden. Dit resulteert in een ware stroom fotoboeken, die kort na elkaar verschijnen. Zijn foto's in deze boeken kenmerken zich door een bijzondere aandacht voor de mens, op straat, in huis, op het werk en bij ontspanning. Sluitstuk van zijn relatief korte carriére als professioneel fotograaf vormt in 1960 het boek Sehnsucht nach Paris met ruim 500 foto's van de Franse hoofdstad. Van dit boek verschijnt in 1962 na een Franse ook een Nederlandse editie onder de titel Parijs, met een voorwoord van Jean Cocteau. Daarna pakt Nico Jesse als bedrijfsarts de draad van zijn oorspronkelijke beroep weer op en stopt hij geleidelijk met fotograferen.