Na de val van de muur, toen het proza van Imre Kertesz, eindelijk een welverdiende weg naar de lezers vond, begon Kertesz, ook in de vorm van redevoeringen en essays over de holocaust te schrijven. `De onvergankelijkheid van de kampen en `De holocaust als cultuur vormen zijn eerste theoretische verhandelingen over het thema dat zijn hele oeuvre beheerst. De genadeloos scherpe en analytische blik die we kennen uit zijn romans kenmerkt ook deze bespiegelende teksten. Voor Imre Kertesz, is Auschwitz geen op zichzelf staand verschijnsel, dat als een Fremdkorper buiten de Europese geschiedenis zou staan en afgedaan kan worden met de betiteling `hel . Het is de ultieme belichaming van menselijke degradatie in onze moderne samenleving. De existentiele vraag is of dit Europese trauma de gedaante aanneemt van cultuur of van neurose; of het een constructieve of destructieve bijdrage aan de Europese samenleving levert.

Deze bundel bevat de voltallige essays en redevoeringen van Nobelprijswinnaar ImreKertesz. In heldere bewoordingen doorgrondt Kertesz, de ethische en culturele betekenis van de holocaust en plaatst deze in een breed maatschappelijk verband. Zijn scherpzinnige beschouwingen gaan over het totalitaire karakter van de twintigste eeuw, over ballingschap en overleven, de omwenteling na de val van de Berlijnse muur, en het nieuwe Europa.

Kertesz is een empathisch essayist, die zijn onderwerpen hartstochtelijk uitdiept. Toon en procedure lijken op die van zijn overige werk. Maar zelfs over Auschwitz schrijft hij hier losser, opener. Michael Zeeman in de Volkskrant.

`Wie Imre Kertesz, leest kan niet meer vergeten. De Groene Amsterdammer