\"Het katholicisme heeft haar sporen nagelaten in het Limburgs landschap in de vorm van honderden kerktorentjes, abdijen en ook kloosters. De vele verschillende kloosters in Limburg, divers in architectuur, tijd en vorm, geven uitdrukking aan de verscheidenheid en rijkdom van het religieuze leven vanaf de middeleeuwen. Dit verhaal begint in het jaar 714 bij het oudste klooster van Nederland: de Sint Salvator Abdij van Susteren. De ronde romaanse stijl ontwikkelde zich in de middeleeuwen tot de gotische bouwstijl, gekenmerkt door de gespitste gewelf- en raamsluitingen.00Rond 1850 doet een nieuwe bouwstijl zijn intrede: de neogotiek. De opkomst van de neogotiek valt samen met het herstellen van de bisschoppelijke hiërarchie in 1853. Na eeuwen van achterstelling van het katholieke geloof begonnen de katholieken aan een inhaalslag. In de dertig jaar daarna, de tijd van het Rijke Roomse Leven, werden in Limburg 120 kloosters gebouwd of betrokken. Na het Tweede Vaticaanse Concilie (1962-1965) kwam er een einde aan deze bloeiperiode, de kerken liepen leeg en de jeugd verloor zijn interesse voor het religieuze leven. Dit had ook zijn weerslag op het Limburgse kloosterleven, langzamerhand vergrijsden de kloosters en kwamen er steeds meer gebouwen leeg te staan. Sommige complexen vielen ten prooi aan de sloophamer, terwijl andere kloosters een nieuwe bestemming vonden. In 2002 werd het laatste klooster gebouwd door de Zusters van Onze Lieve Vrouw, huize Julia in Tegelen\"--Back cover.