Twintig jaar na de vuurwerkramp wordt de wereld geteisterd door het corona-virus. De mensheid vecht tegen een onzichtbare vijand, die verslagen moet worden. Straten zijn leeg, winkels gesloten, grote evenementen afgelast. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat is het corona-virus het gesprek van de dag. Ander nieuws bestaat niet meer. Het doet oud-journalist Danny de Vries denken aan hoe hij de vuurwerkramp heeft beleefd. De wereld draaide toentertijd nog wel gewoon door, maar voor hem en Enschede, ging het ná 13 mei 2000 alleen nog maar over deze ramp en stond het leven wél stil. Als freelanceverslaggever/ cameraman van de regionale omroep RTV Oost, maakte hij destijds unieke televisie-beelden en legde hij de vuurwerkramp in Enschede haarfjn vast. Zijn beelden gingen de wereld over. Zijn eigen wereld stond op z’n kop. Om zijn ervaringen en gevoelens niet te vergeten en om te voorkomen dat hij deze rampzalige gebeurtenis krampachtig ging proberen te onthouden, schreef hij alles op. Twintig jaar later haalt hij het verhaal, dat hij tot op de dag van vandaag nooit meer had gelezen, weer te voorschijn. Tijdens zijn ‘thuis-isolatie’ in maart en april 2020 schrijft hij een brief aan zijn oud-collega en vriend, video-journalist Marcel van Nieuwenhoven, die op de fatale 13e mei 2000 door de allesvernietigende explosies om het leven kwam.

DANNY DE VRIES (1974) is communicatiedeskundige en gespecialiseerd in reputatie, strategie en lobby. Hij studeerde af aan de Universiteit Twente in risico-en crisiscommunicatie. Sinds 2005 is hij directeur van zijn eigen bureau Albers De Vries en vanaf 2015 directeur van de Twentse Ambassades. Hij was daarvoor jarenlang actief als journalist voor zowel radio, tv als krant en kreeg landelijke bekendheid door zijn beelden van de vuurwerkramp op 13 mei 2000. Deze ramp heeft voor een belangrijk deel bepaald wie hij is en wat hij doet. In 2018 werd De Vries benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn rol rond de vuurwerkramp, zijn inzet voor Twente, Koningshuis en LHBT-emancipatie.