Vergeet alles wat u dacht te weten over ons hoogwaardige rechtssysteem. In Nederland gebeuren dingen die niemand voor mogelijk zou houden in een rechtsstaat.

Gerry de Klerk, een Nederlandse zakenman woonachtig in Vancouver, Canada, werd vanaf 1994 met argusogen gevolgd door de Nederlandse politie en justitie. Hij zou een meesteroplichter zijn, die Nederlandse beleggers voor een bedrag van ergens tussen 20 miljoen gulden en 140 miljoen dollar zou hebben benadeeld. Hij kreeg de behandeling die een topcrimineel kan verwachten: een zwaarbewapend arrestatieteam lichtte hem van zijn bed, hij verdween voor zeven maanden in een Amsterdamse cel, het onderzoek duurde acht jaar en kostte miljoenen. Er was maar één probleem: De Klerk had helemaal niets op zijn geweten. Hij was het slachtoffer van een paar wraakzuchtige ex-klanten, onder leiding van een Nederlands-Canadese advocaat die de zaak van zijn leven hoopte te hebben. De Klerk kon zijn onschuld binnen een uur bewijzen.

Alleen: die kans kreeg hij in die acht jaar nooit... Om onbegrijpelijke redenen leken de Nederlandse politie en justitie vastbesloten hem achter de tralies te krijgen en te houden. De betrokken officier van justitie ging heel ver: hij liet stukken verkeerd vertalen, sloeg Canadese wetten volledig in de wind, intimideerde getuigen en maakte De Klerk tijdens zijn detentie het leven zuur.
Binnen en buiten de Nederlandse juridische wereld heeft de zaak voor grote opschudding gezorgd. Voor De Klerk staat het vast: het Nederlandse rechtssysteem, op basis van 'eerst schieten, dan vragen stellen', is blijven steken in de tijd van Napoleon. Met name de raadkamer- en pro-formazittingen die voorafgaan aan de echte berechting zijn niet meer dan een poppenkast.